Por supuesto, de xeito eu estou totalmente de acordo con que cando máis se sufre non é no mesmo momento da morte da persoa, nese momento é máis coma un impacto, algo imprevisto, pero a dor de verdad fórmase ao longo dos días, cando tes que ir refacendo a túa vida e tes que intentar asimilar que esa persoa xa non está ahi e que ese oco baleiro hay que cubrilo. Esa é a verdadeira dor, e que custa superar.
Pero a solución de asimilar a morte coma un proceso natural, mentalizarse dende nenos de que algún día esas persoas que están ahí xa no van a estar sería un bo comenzo cara un longo camiño como é o de miminizar a dor.