lemos a Curros (+0'25)

Pelegrinos a Roma (Aires da miña terra, 1880)

Pelegrinos a Roma (Aires da miña terra, 1880)

por Usuario eliminado -
Número de respostas: 1
A ira de Dios, en labarada ardente, 
cinguiu do Vaticano a cima escura 
i endómeta, estralante, xorda, dura,
prendeu do falso Cristo na aspra frente.
 
Queimado o altar, sin solio en que se asente,
 rodou por terra o ídolo da altura,
 i a boca abrindo desdentada e impura,
 «Valeime aquí!», berroulle á turba crente.
 
Romeiros acudí... Sinistro e fosco, 
o incendio crece que a razón atiza;
cai o papado, a Fe cheira a chamosco!
 
Acudí pelegrinos!..., que na liza
que contra a Libertá abriu convosco, 
a besta apocalíutica... aguniza.
 

 

Xa nas primeiras palabras faise referencia á ira de Deus, a Deus enfadado, algo que se ve reflexado en todo o poema. A súa ira débese a que o papado e o clero terxiversan a súa palabra, a palabra de Deus

A segunda estrofa representa como claramente queima o altar, un dos símbolos máis importantes da Igrexa. Na terceira estrofa fai referencia á caída do papado, manifestando que “a fe cheira a chamosco!”.

Na última estrofa do poema conclúe facendo referencia á derrota que sufrirá a institución no combate que o clero abriu en contra da liberdade, facendo un chamamento dos pelegrinos.

Este poema representa a un Deus enfadado, que queima o Vaticano para manifestar a ira que esa inxustiza lle produce. Está enfadado porque pensa que se están aproveitando diso para o seu beneficio en lugar de transmitir a mensaxe real de Deus. É dicir, o papado e o clero non cumpren coa función que teñen de compartir a palabra de Deus, pois exercían un gran poder dun xeito que Curros non consideraba correcto. Como consecuencia dese enfado, queima o Vaticano, que é o símbolo mais representativo dos/as cristiás/áns na Terra.

Este poema é un claro exemplo dun dos temas máis recurrentes de Curros en moitas das súas obras, o anticlericalismo, a crítica ao clericalismo. Reflexa o enfado que ten que ter Deus como consecuencia do mal que para el estaba facendo o clero.

A súa crítica non se centra na relixión en si mesma nin nos cristiás, senón no propio clero e no papado, que se estaban a beneficiar da posición de Deus mandando unha mensaxe equivocada.

En resposta a Usuario eliminado

Re: Pelegrinos a Roma (Aires da miña terra, 1880)

por Usuario eliminado -
Espectacular análise, Aroa! Como dis, Curros non critica as crenzas senón o abuso de poder das institucións relixiosas! O que hoxe en día din así algúns ateos: