Jaime gustoume moito a tua preguntar porque eu tamén vivin de cerca a morte daquela rapariga, pois a miña nai é moi amiga da súa ,pero eu non a coñecia. Eu tamén cambiei a miña forma de pensar ante a morte dende aquel suceso. Nunca se sabe o que ocurrira hoxe.
Sinceramente teñolle moitisimo medo a morte. Nunca penso na miña pero si na dos meus familiares e entrame tanta ansiedade que non son capaz de levantarme da cama, de comer,... quitanseme as ganas de todo.
Respecto a como prefiriria morrer, pois a verdade e que non mo plantexo pero as duas serian moi doroosas en canto os meus familiares.