As propiedades textuais: a adecuación. A expresión da subxectividade
1. A adecuación
Esta propiedade textual implica a adaptación á situación, ao receptor e á canle. A intención comunicativa cumprirase se a expresión se axeita ao contexto, especialmente ao destinatario.
Os principais factores son: a) o propósito da comunicación (construír relacións, transmitir información, convencer...); b) a relación entre os interlocutores (+/- próxima, +/- entre iguais...); c) as circunstancias do acto de comunicación (ámbito público ou privado, espazo formal ou informal...)
A adecuación esixe que o texto sexa oportuno na situación, apropiado ao destinatario e aceptábel formalmente.
Principais esixencias:
1. Axuste ás normas sociais e convencións (formas de tratamento, pertinencia do humor, etc.)
2. Escolla do rexistro lingüístico pertinente (e outras variedades).
3. Elección dos contidos que se comunican (grao de complexidade, presuposicións previstas, etc.)
4. Uso das funcións lingüísticas acaídas (apelativa, representativa...).
5. Construción do xénero textual necesario (asemblea, coloquio, artigo...), co formato agardábel.
Actividades
1. Analiza o teu/voso texto modificado para nivel vulgar. Indica:
-
- a) en que situación se podería producir, ante que receptor?
- b) cal sería a intención comunicativa do texto?
- c) o emisor consegue axustar e manter o seu propósito?
2. Que esixencias da adecuación non se cumpren na seguinte intervención?
- Cales son as túas expectativas...
- Hostia, tío, espera un pouquiño, é Fernando Torres, tío, cuspidiño, eh? (Risos)
(Dani Güiza en rolda de prensa)
3. Que diferenzas atopas entre unha presentación en youtube para guiar a elaboración dun prato e unha receita dun libro de cociña ou mesmo nun blogue? Pon ou crea un exemplo de expresión non adecuada nunha situación de uso dun deses xéneros textuais.
|
|
+ Noutras redes |
