A ver Mauro, non entendemos ben a túa preocupación por non acadar non sei que listón poético que ninguén che pide. Atopamos o poema na rede porque tiñamos certa curiosidade por ler o orixinal, que coñecimos grazas a ti. Que non che pareza mal, pero despois da túa versión quedou un pouco maltrecho, o pobre poema, sen rima, sen ritmo... e sobre todo que aínda que coincidas cos sentimentos que expresa o seu autor non é iso, queremos as túas frases. Non teñen por que ser fermosas, só sentidas. Seguro que o podes facer. Non ten por que ser poesía, pode ser o que queiras, un par de frases, un diálogo, o que sexa Mauro, o que ti entendas que expresa mellor o que sintes. Grazas polo poema que como xa che dixen, non coñeciamos. Para os i nteresados é así
Seres queridos te miré sañuda
arrebatarme, y te juzgué implacable
como la desventura, inexorable
como el dolor y cruel como la duda.
Mas hoy que a mí te acercas fría, muda,
sin odio y sin amor, ni hosca ni amable,
en ti la majestad de lo insondable
y lo eterno mi espíritu saluda.
Y yo, sin la impaciencia del suicida,
ni el pavor del feliz, ni el miedo inerte
del criminal, aguardo tu venida;
que igual a la de todos es mi suerte:
cuando nada se espera de la vida,
algo debe esperarse de la muerte.
Guillermo Blest Gana