A reitora da inclusa

     

                                                                                                                                                                                                                                                          

Acórdaste do Hospital da Caridade fundado por Teresa Herrera?

Pois alí traballaba Isabel Zendal.

         

A vida de Isabel Zendal non fora doada e ninguén esperaba que o posto de reitora llo concedesen a dona Isabel, tendo un fillo de solteira naquela época...    

Pero así foi. Chegou ao orfanato con Benito, o seu fillo de 7 anos.

Non era un gran posto, pero a pouco máis podía aspirar unha muller. Había moito traballo de sol a sol, sen descanso. A reitora debía vivir no propio hospicio e iso significaba días e noites de traballo, atendendo cativos enfermos a calquera hora, e madrugadas en que asilar novos abandonos. 

Era respectada polo seu traballo e polo que significaba a institución do hospicio, a ninguén lle escapaba o importante labor social que desenvolvían. 

Cando lle foi proposto participar na expedición, Isabel Zendal decidiu implicarse ata o imposible na misión e non deixar sós aqueles 22 pequenos heroes, entre os que iría tamén o seu propio fillo, Benito.   

Isabel nunca regresou a España e a súa pegada pérdese en México tras asentarse en Puebla de los Ángeles, xunto ao seu fillo. Precisamente, hoxe en día o Premio Nacional de Enfermería de México, outorgado anualmente polo goberno do país, leva o seu nome.

    

E, por último, debemos falar de María Pita...