UD 7: A SEGUNDA GUERRA MUNDIAL
3. As fases da guerra
3.3. A ofensiva aliada (1942-1945)
A entrada na guerra dos EUA e da URSS cambiou o curso do conflito. A tenaz resistencia soviética e o peso da maquinaria industrial e militar estadounidense trouxeron como consecuencia as primeiras derrotas para os exércitos do Eixo e que pasasen dunha dinámica de avance continuo á perda progresiva de posicións. Adoita falarse de tres derrotas como o principio da fin do Eixo: Stalingrado na fronte oriental (na imaxe superior); Midway no Pacífico e o Alamein no norte de África. Porén, o avance aliado non foi un proceso rápido debido á resistencia da Alemaña nazi en Europa e de Xapón na fronte do Pacífico.
No proceso de avance aliado en Europa teñen unha gran importancia os desembarcos aliados en Italia (1943) e Normandía (1944), que permitiron atacar á Alemaña nazi por dúas frontes simultaneamente. Incapaz de asumir a derrota, Hitler ordena, desde o seu búnker dun Berlín derruído e co Exército Vermello ás portas da cidade, a resistencia sen rendición antes de suicidarse. O 7 de maio de 1945 Alemaña asinaba a rendición incondicional. A guerra remataba en Europa. A fotografía que ilustra este apartado, cos soldados soviéticos ondeando a súa bandeira no alto do Reichstag (edificio do parlamento alemán) é unha das imaxes máis icónicas do século XX, símbolo do fin do nazismo.
No Pacífico, malia a rendición da Alemaña nazi, Xapón mantén unha férrea resistencia en cada illa e arquipélago. O lanzamento de dúas bombas atómicas estadounidenses, primeiro sobre Hiroshima (na imaxe inferior) e despois sobre Nagasaki, fan que Xapón capitule o 2 de setembro de 1945. A guerra rematara.
- Por que remata antes a guerra na fronte europea que na fronte do Pacífico?