2. Que planificamos?

Un informe de Save the Children indica, ao fío da educación a distancia, que esta non depende só de plataformas e recursos dixitais. O papel de docentes e familias é fundamental. Por unha banda, existe consenso na necesidade de que o profesorado reciba formación para o emprego de novas tecnoloxías na docencia. Por outra, tamén se recomenda que familias e alumnado teñan ao seu dispor un servizo de soporte técnico para posibles problemas e dúbidas relacionadas coas tecnoloxías utilizadas. Poderíase pensar na posibilidade de constituír un equipo para deseñar plan de centro que dese atención a esas necesidades (podes ver a proposta de Raúl Diego aquí e unha concreción desta para alumnado de primaria aquí).

Tamén se pode pensar noutra opción, a de planificar a longo prazo baseándose en dúas ideas:

1) O emprego habitual da tecnoloxía dentro da vida escolar.

2) O consenso dunha serie de prácticas apoiadas en procesos cognitivos:

  • Activación de coñecementos previos.
  • Explicacións claras.
  • Exemplos ben buscados.
  • Preguntas de comprensión e aplicación práctica.
  • Alfabetización.
  • Práctica espaciada.

Isto permitiría planificar con anticipación gran parte do currículo e da súa implementación. Compartir o traballo entre o departamento/ciclo/nivel tamén reduciría a carga de traballo a longo prazo. Estes acordos previos e os mecanismos para continuar a coordinación e a comunicación a distancia axudarían a manter a estrutura no caso de ter que levar a nosa actividade a un espazo virtual.