Dicionario de Alcumes do Val de Miñor

O meu pai e os meus tíos foran moi louros cando eran mozos e as persoas da zona comenzaron a chamarlles “Os Alemáns”, pola cor do seu cabelo. Co tempo o seu pelo tornouse máis escuro, pero o alcume seguiu empregándose.

-

-

O Apelido Alfaro é moi común no Val de Miñor e Vigo. Derivou nun topónimo da parroquia de San Fiz. Porén, non é galego, é rioxano.

-

O Apelido Alfaro é moi común no Val de Miñor e Vigo. Derivou nun topónimo da parroquia de San Fiz. Porén, non é galego, é rioxano. 

Era o apelido da familia e pasou a converteuse no seu alcume.

-

Era o apelido da familia e pasou a converteuse no seu alcume. 

-

-

Amante é un nome común na provincia de Pontevedra.

-

Sobrenome castelán de motivación descoñecida.

A nai do seu bisavó colgaba a roupa onde agora está o Templo Votivo do mar, e un día cando estaba a colgar empezou a berrar “mamá”!, mamá!”, mamá!”, a súa nai díxolle: “cálate boca de Arroás!”, e unhas veciñas que estaban por alí escoitárona e empezaron a chamar Arroás ao seu bisavó.

-

O tataravó da familia sempre fora moi baixiño e cando era un rapaz dicíanlle que era tan pequeno coma un gran de arroz. Por iso lle quedou o alcume do Arrocillo toda a súa vida e rematou identificando a toda a familia.

-

Pola zona

-