Dicionario de Alcumes do Val de Miñor

O meu tataravó e mais o seu irmán viñeron dende Salamanca a facer unha actuación a Baiona, xa que eran titiriteiros. Como viñan moi cargados e daquela non había maletas, trouxeron todas as súas pertenzas en valixas. Isto chamou a atención da xente e por iso lles puxeron este alcume.

Non existe unha diferencia de significado entre "valixa" e "maleta", polo que é máis probable que lles chamasen valixas ás maletas.

-

Veiga é unha palabra prerromana de orixe descoñecida, antigamente pensouse que tivo relación co éuscaro "ibai", descartado xa que de ser certo, bería escribirse con b.

-

Unha veiga é un terreo baixo, amplo e fértil, xeralmente ás beiras dun río. Seguramente a familia traballase ou vivise nunha veiga.

Apelido que rematou converténdose en alcume.

Posiblemente veña do topónimo "Beiro", na provincia de Ourense.

-

Antropotopónimo de Valentín, xenitivo deste nome.

-

Fillos de alguén chamado Ventura.

Alcume que provén do bisavó por posuír un bar co mesmo nome na parroquia de Panxón. Por este feito, a familia dos Rouco é coñecida co alcume dos "Verderol"

Castelanismo de verderolo.

-

-

Era veterinario e sempre levaba a xiringa para vacinar cans cando llo pedisen. Un día, para gastarlle unha broma,
trocáronlle a vacina por cal.

-

-

Fillos dalguén chamado Vidal.