EPISTEMOLOXÍA

A experiencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Universal.
2. Necesario.
3. Particular.
A arte, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Universal.
2. Necesario.
3. Particular.
A prudencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Universal.
2. Necesario.
3. Particular.
A arte, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Teórico.
2. Práctico.
3. Produtivo.
A prudencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Teórico.
2. Práctico.
3. Produtivo.
A ciencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Teórico.
2. Práctico.
3. Produtivo.
A ciencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Particular.
2. Continxente.
3. As dúas cousas.
4. Ningunha das dúas cousas.
A ciencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Universal.
2. Necesario.
3. As dúas cousas.
4. Ningunha das dúas cousas.
A arte, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Produtivo.
2. Universal.
3. As dúas cousas.
4. Ningunha das dúas cousas.
A prudencia, segundo Aristóteles, é un coñecemento:
1. Teórico.
2. Necesario.
3. As dúas cousas.
4. Ningunha das dúas cousas.
Segundo Aristóteles, o que non leva en si mesmo o principio do seu movemento é:
1. Natural.
2. Artificial.
3. Ideal.
Segundo Aristóteles a arte é universal porque:
1. É un coñecemento por causas.
2. É necesario.
3. A arte non é un coñecemento universal.
Segundo Aristóteles a arte é necesario porque:
1. É un coñecemento por causas.
2. É universal.
3. A arte non é un coñecemento necesario.
Segundo Aristóteles:
1. A arte pódese ensinar.
2. A experiencia pódese ensinar.
3. A arte non se pode ensinar, é innato.
Segundo Aristóteles a medicina é:
1. Unha arte.
2. Un coñecemento práctico.
3. Un coñecemento teórico.
Segundo Aristóteles a ética:
1. É un coñecemento práctico.
2. É un coñecemento teórico.
3. Non é obxecto de coñecemento.
Segundo Aristóteles a ética:
1. É un coñecemento práctico.
2. É un coñecemento teórico.
3. É un coñecemento produtivo.
Segundo Aristóteles a sabedoría:
1. É o coñecemento máis útil.
2. É o coñecemento máis práctico.
3. Non ten ningunha utilidade.
Segundo Aristóteles a física:
1. É un coñecemento práctico.
2. É un coñecemento teórico.
3. É un coñecemento produtivo.
Segundo Aristóteles a metafísica:
1. É un coñecemento práctico.
2. É un coñecemento teórico.
3. É un coñecemento produtivo.
Segundo Aristóteles a matemática:
1. É un coñecemento práctico.
2. É un coñecemento teórico.
3. É un coñecemento produtivo.
Segundo Aristóteles, necesario é:
1. O que non pode ser doutro xeito.
2. O que vale para todos os casos dun mesmo tipo.
3. O imprescindible para algo.
Segundo Aristóteles, os primeiros principios se coñecen:
1. Por demostración lóxica.
2. Por razonamiento.
3. Pola evidencia.
A dedución aristotélica é un proceso de coñecemento que vai:
1. Do xeral ao particular.
2. Do particular ao xeral.
3. Do simple ao complexo.
A inducción é un proceso de coñecemento que vai:
1. Do xeral ao particular.
2. Do particular ao xeral.
3. Do simple ao complexo.
Segundo Aristóteles:
1. A demostración lóxica é inductiva.
2. A abstracción realízase por dedución.
3. A abstracción realízase por inducción.
Segundo Aristóteles, os primeiros principios lóxicos:
1. Obtéñense por inducción.
2. Obtéñense por abstracción.
3. Son evidentes.
Segundo Aristóteles, os primeiros principios ontológicos:
1. Obtéñense por inducción.
2. Obtéñense por dedución.
3. Demóstranse.