Atrás

Composición

Vendo a versión nº 14 da páxina
(Restaurar esta versión) 

Modificado: 13 de maio de 2009, 12:40 AM   Usuario: Lorena Giráldez 1º B  → LG

LORENA

Pensar na idea de non volver velos nunca máis, a rabia, a dor, a tristeza, a impotencia... a idea de non velos nunca máis, non abrazalos nunca máis, nin velos rir, ou chorar...
Aínda que xa non estean, en realidade, non desapareceron. O seu recordo seguirá ahi, e sempre estarán vivos nos nosos corazóns.

LoRe/Desktop/FOTOFILO¿.jpg" width="370" align="baseline" border="0" />

ed_image.gif

JAIME TOMÉ

A donde quiera que te hayas ido, adonde quiera que nos vayamos. Desapareceremos. Hoy tu luz se refleja desde la nada. Eramos simplemente piedras, pero su luz nos convirtió en estrellas.

Lo poco que se necesitaba antes, pero ahora alcanzamos la muerte, el eterno hogar, la nada, lo inexplicable pero a la vez lo común, lo seguro, lo fijo.

Aprendimos, amamos, envejecimos, enfermamos, comprendimos, vivimos... y desaparecimos. ¿Para qué servimos?

La eterna soledad, el mas allá, las preguntas, el miedo... Nada tiene sentido ya. Atrás queda esa "inmortalidad".

http://www.youtube.com/watch?v=s1KlnKvtJJw
/>

ALBA

MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt">

MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt">Los recuerdos de los que ya no están entre nosotros, nos llegan cargados de tristeza ante la ausencia y de rabia frente a la impotencia de no poder regresar al pasado.

MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt">Un pasado que hoy se convierte en presente pero también será un futuro lleno de añoranza, ira, pérdida, soledad, etc. Un futuro, un destino que al que todos estamos condenados.

sol-1.jpg

Juanchi

Un simple recuerdo puede transformar el dolor en rabia pero constantemente esa impotencia que se siente por una perdida va cambiando poco a poco, entonces te darás cuenta de todas esas cosas inacabadas que quedan por terminar, y verás que tienes que empezar tu propia vida antes de afrontar tu destino

rocio

http://www.youtube.com/watch?v=J7- class="wiki_newentry" href="https://centros.edu.xunta.gal/iessanchezcanton/aulavirtual/mod/wiki/create.php?swid=50&title=ImzMvEao&action=new">ImzMvEao

MARIÁN

Medo ¡Non, moito máis!
Medo de non poder manter o seu recordo.

Pena ¡Non, moito máis!
Pena de encher banalmente o seu baleiro.

Ira, ¡Non, moito máis!
Ira por tanto lamento.

Impotencia ¡Non, moito máis!
¡Extrañeza!

CHARO

rocio

A beleza innegable da fraxilidade e do efímero.

Porén ...

A implacable dor da perda, da non permanencia.