Topic 6
Section outline
-
-
El jardín de las delicias de El Bosco
es una obra de carácter moralizador -no exenta de pesimismo- en la que El Bosco insiste en lo efímero de los placeres pecaminosos representados en la tabla central. El pecado es el único punto de unión entre las tres tablas. Desde su aparición en el Paraíso con la serpiente y con Eva -que asume la culpa principal de la expulsión del Paraíso, propia de la misoginia medieval-, el pecado está presente en el mundo -pese a que se muestre como un Paraíso terreno engañoso a los sentidos- y tiene su castigo en el Infierno.
-
Condenado a revivir a mesma xornada unha e outra vez, aproveita a información que obtén cada día para beneficiarse ao día seguinte (exceso) ou ben decide suicidarse ao pensar que nunca sairá deste bucle temporal (defecto), e vendo que nada disto funciona, Finalmente, Phil mellora as súas habilidades (repetición), ao momento de aprender a tocar o piano, esculpir en xeo, falar francés e memorizar a vida de todos os habitantes do pobo, e comeza cada xornada facendo o ben a quen o necesite (disposición), pois decátase que pode mellorar a súa vida actuando como un benefactor (perfección) que aos poucos irá gañándose a simpatía das súas conciudadáns con esta mellora no seu comportamento.
(La Casa de Elrond)
-
Ollemos a moi divertida O gran Lebowski? (Polygram 1998) dos irmáns Coen, para comprobar ata que punto unha vida singular e un comportamento excéntrico poden descansar en último término en consideracións virtuosas. O protagonista da película, Jeff Lebowski, ao que se coñece simplemente como O Nota, é un solitario de mediana idade, desempregado e sen negocios, que vive ao día nunha casa cotrosa e conduce o que parece ser a súa única posesión, un vello e oxidado coche, igualmente cotroso é dicir, un ocioso que non ten máis interese que compartir amizade e bos momentos cun grupo de amigos na bolera local. Pero cada novo personaxe na obra recibe del unha pequena lección moral sobre como vivir desapegado do mundo, sen interese polo material, sen preocupación polo futuro, pois o único xeito de lograr a virtude é o autoconocimiento e o dominio dun mesmo.
-
En "O marido da perruqueira (Lambart 1990) de Patrice Leconte atopámonos a un personaxe que, desde noviño, soña con casar cunha perruqueira. Levado polos recordos da súa infancia (fixarvos nos permanentes "flashbacks" á nenez do protagonista que podemos ver neste extracto, especialmente o último deles), o noso heroe busca repetidamente o pracer do contacto físico, do afecto sincero, da sensualidad que se oculta en cada pequeno detalle, tras cada rozamento da pel, cada corte das tixeiras ou cada alento da muller. Todo un alarde de hedonismo, pois o pracer atópase nas pequenas cousas, único modo de acadar a autarquía, a autosuficiencia, renunciando a todo aquilo que nos perturba e cultivando a amizade.
(La Casa de Elrond)
-
A primeira escala que seleccionamos exemplificaba á perfección o sentir utilitarista respecto de a moral: ferido accidentalmente por un oficial, o doutor Marutin se debate entre a vida e a morte por culpa dunha bala que pode empezar a gangrenarlle o estómago, mentres o seu amigo o capitán, co barco francés ao que ha de dar caza a un tiro de pedra, debe decidir si continuar a persecución ou desembarcar en terra para procurar operar ao seu amigo. E a decisión é plenamente utilitaria: "o maior ben para o maior número de persoas". -
-
A Eastwood mallárono por defender unha idea de igualdade que lle move á acción de forma directa e incondicionada: non hai nada máis honesto e xusto que defender a xudeus e negros, en especial si uno vive en 1940 e o mundo divídese entre os que queren conquistalo e os que queren defendelo. Eastwood toma partido polos segundos, aínda que iso lle cúste unha malleira; recordade as súas palabras finais: Ás veces hai que pelexar, aínda que che bourren a paus ata que non sentes as costelas: si pelexas, sénteste ben por telo feito? (sénteste vivo, libre, autónomo: sénteste persoa, porque fixeches o correcto).
(A casa de Elrond)
-
Kant propón unha esixencia de obediencia que un mesmo se impón, sen provir de ningunha autoridade e sen ningunha necesidade de que os demais se deaten ou non do seu cumprimento, esixencia que non ten que ver co aplauso ou condena por parte da sociedade, senón co "respecto a un mesmo", á nosa forma de valorar e sentir a realidade. "Do the Right Thing" (40 Acres 1989) de Spike Le, onde se reproduce unha pequena anécdota: a loita entre o amor e o odio que se suscita en cada un de nós á hora de tomar unha decisión, e que debemos saldar "facendo o correcto".
(La casa de Elrond)
-
Forrest e a liberdade instintiva
Forrest non emprende a súa acción por algúns deses motivos -motivos sociais- que todos pensan que están detrás da mesma e que lle impulsan a realizala. Forrest corre por que si. Só este tipo de decisións é propia do superhombre porque son reflexo da auténtica liberdade.
Forrest e a vontade de poder
Vontade de poder é vontade de dominio pero non sobre os demais senón sobre un mesmo. O superhombre é o amo do seu destino. Forrest domina sobre a súa vida. Por iso, un bo día decide correr e, igualmente, decide un día deixar de facelo. En ambos casos, Forrest domina sobre a súa vida e as súas accións.)
-
"O home que nunca estivo alí" (USA Films 2001), que recorda na súa forma, máis que no seu contido (aínda que tamén cabería buscar coincidencias), á famosa novela "O estranxeiro" (Létranger) (1942), do tamén existencialista Albert Camus, por canto mostra a vida e destino dun home apoucado, aparentemente sen demasiado interese pola vida, posto que esta resúltalle totalmente absurda e carente de sentido. Do mesmo xeito que o protagonista da novela (o coñecido señor Meursault), o noso protagonista, Ed Crane, comete un absurdo crime e, malia sentirse inocente, xamais se manifesta contra o seu axustizamiento nin mostra sentimento algún de inxustiza, arrepentimento ou mágoa. Crane mostra na morte a mesma pasividade e o mesmo sentido aburrido da existencia que mostrou en vida, sen importarlle demasiado a súa conduta ou os resultados que esta puidese ter. Pero doutra banda é consciente de que cometeu un crime atroz, e que debe pagar por iso, pois a liberdade individual non debe exceder nunca a dos demais, debe someterse a ela como o primeiro principio da moralidade.
(A Casa de Elrond)
-
Durante gran parte da película vemos diferentes escenas tales como a do baño, xestos obscenos, as "notitas" en clase, etc. Hai unha carencia absoluta de valores, pero o término valor é polivalente e ambiguo. Explica as dúas posicións filosóficas básicas respecto ao mesmo
Podemos atopar dúas formulacións:
a) Naturalistas: os valores descóbrense máis ou menos objetivamente no mundo
b) Non-naturalistas: os valores ou mellor dito as valoracións, son reaccións positivas dun suxeito ante determinados acontecementos.(El Acorazado Cinéfilo)
-
"Cadea de Favores" (Warner Bros 2000) de Mimi Leder, unha máis que interesante reflexión sobre o concepto comunitario de convivencia, na que un neno ofrécenos a mellor forma de organizarnos conforme a unha sinxela pero valiosa idea útil. O trasfondo da película, ademais, mostra a necesidade do diálogo entre seres humanos como forma de mellora das relacións sociais, á vez que nos ofrece unha simple argumentación que permite o contacto entre os distintos intereses particulares para chegar a un acordo no que todos obteñan un beneficio, que é á vez beneficio propio e colectivo.(La Casa de Elrond) -
"As empresas poden violar os dereitos humanos coas súas prácticas de emprego, polo uso dos seus servizos de seguridade, por fórmulas de colaboración con forzas de seguridade ou grupos armados de oposición, polo modo en que os seus procesos de produción repercuten nos traballadores, as comunidades e o medio ambiente, pola interferencia que poden producir no acceso de moitas persoas a bens básicos ou na conservación de formas de vida ancestrais e valoradas." (Amnistia Internacional, www.é.amnesty.org/temas/empresas ) -
O término encarnarse tomou unha gran importancia a raíz do Concilio Vaticano II, significa que os cristiáns, tanto sacerdotes como laicos, deben encarnarse, identificarse, ir vivir cos pobres, cos desposuídos da terra, só así será crible a mensaxe evanxélica. Hai que seguir o exemplo de Xesús, pois El, sendo Deus, encarnouse, tomou carne humana, fíxose home, un máis de nós para liberarnos do pecado e da opresión. Así pois, a raíz do Concilio Vaticano II, moitos sacerdotes abandonaron as súas torres de marfil, é dicir, os seus templos burgueses e as pompas do mundo e do poder para ir vivir cos desposuídos da terra. Os xesuítas da película son como os sacerdotes encarnados que puxo de moda o Concilio e a Teoloxía da Liberación en América Latina.
-
-
COMPOSICIÓN FILOSÓFICA: ÉTICAS NA SOCIEDADE DE CONSUMO?
BAUMAN
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ética de los valores: Max Sheler.
-
-
A ética da Liberación.-
-
