|
 NACEMENTO DA POLIFONÍA
|
| O canto de varias voces que soan á vez, a Polifonía, comezou no século IX. Este foi un dos eventos máis significativos en toda a historia da música. Os dous tipos básicos de polifonía na Idade Media foron o organum e discantus. ORGANUM ( Séculos IX-X)
Organum foi unha das primeiras formas de polifonía occidental, que acadou o seu máximo esplendor coa Escola de Notre Dame, en París, o centro da Ars Antiqua (especialmente entre os séculos XI e XII).  Na música occidental da Idade Media, o Organum foi un xénero de música relixiosa, destinado a mellorar a interpretación dunha pasaxe paralela, engadindo unha segunda voz.Baseouse na repetición paralela da mesma melodía, nota a nota, pero normalmente a unha distancia de catro ou cinco notas. O canto gregoriano é a vox principalis, a segunda voz é a vox organalis. DISCANTUS ( Século XI)
No Discantus as voces van en movemento contrario. No século XIII, moitas cancións polifónicas (a varias voces) foron compostas na Catedral de Notre Dame. Leonin e Perotin foron dous compositores deste estilo, e había un gran número de artistas que permaneceron no anonimato. Neste momento, o número de voces implicadas no canto foron aumentando, tornándose, á súa vez, máis independentes. Unha das formas musicais máis importantes foi conductus, onde o compositor compoñía todas as voces (a vox principalis xa non era un canto gregoriano, era composta coma as outras).  Había tamén outras formas polifónicas máis desenvolvidas, como o motete, onde cada voz ten un texto diferente. Os primeiros motetes foron compostos en latín, pero a partir de mediados do século XIII empregouse moito o francés. Os centros musicais máis importantes deste movemento foron: – Abadía de San Marcial (Limoges) – Catedral de Notre Dame (Paris) – Catedral de Santiago de Compostela co Códice Calixtino.  O Códice Calixtino é unha fonte moi importante para a historia da música xa que inclúe a partitura polifónica máis antiga que existe a 3 voces, do século XII. O Códice contén 5 libros e 2 apéndices. - O Libro V é unha especie de "Guía de Peregrinos a Santiago". Amosa os lugares que se poden visitar ao longo da ruta e avisa aos viaxeiros dos perigos cos que se poden atopar no camiño. Describe tamén a cidade de Santiago e a súa catedral con gran detalle. - O Apéndice I contén partituras, 22 composicións escritas para 2 voces e un himno para 3 voces. - No Apéndice II estaba o Himno dos Peregrinos: Dum pater familias. O códice foi roubado da caixa de seguridade dentro dos arquivos da catedral o 3 de xullo do 2011, e atopouse no 2012. Ars Nova é o título dun libro que propuxo novas técnicas de composición da época. Así xurdiu o nome deste novo estilo musical, nacido no século XIV, destinado a romper toda a tradición e regras anteriores (Ars Antiqua), dacordo co espírito gótico da época.  ✔ O motete era a forma musical principal, cun ritmo complexo. ✔ A música compoñíase para ser apreciada e non exclusivamente para unha finalidade específica. ✔ O compositor tiña máis liberdade e xa non era anónimo. ✔ Aumentaron as composicións musicais profanas (música instrumental, danza ...) Guillaume de Machaut foi un dos compositores máis importanttes do período incorporando novas técnicas de polifonía. O documento máis importante do Ars Nova en España é o Llivre Vermell no Monasterio de Montserrat (Barcelona), que recolle cancións e danzas de peregrinos.  |
