Gallego (letra oficial) Gallego
(letra original de 1890)
Castellano

¿Que din os rumorosos
na costa verdecente,
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros,
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a rendezón da boa
nazón de Breogán.

Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar...?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar...?

Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.

Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.

Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.

¿Qué dicen los rumorosos,
en la costa verdeante
al rayo transparente
de la plácida Luna llena?
¿Qué dicen las altas copas
de oscuras hojas arpadas
con su bien acompasado
monónoto zumbar?

De tu verdor ceñido
y de benignos astros
confín de los verdes castros
y valeroso solar.
No des al olvido
de la injuria el rudo encono;
despierta de tu sueño
hogar de Breogán.

Los buenos y generosos
nuestra voz entienden
y con arrobo atienden
nuestro ronco son,
Pero sólo los ignorantes
y heridos y duros,
imbéciles y oscuros
no nos entienden, no.

Los tiempos son llegados
de los bardos de las edades
que vuestras vaguedades
cumplido fin tendrán;
pues, dondequier gigante
nuestra voz pregona
la redención de la buena
nación de Breogán.

Última modificación: martes, 6 de setembro de 2016, 10:01 AM